Elegia a las Musas
Μνημοσύνης και Ζηνός Ολυμπίου αγλαά τέκνα,
Μούσαι Πιερίδες, κλύτέ μοι ευχομένωι:
όλβον μοι πρός θεών μακάρων δότε, καί προς απάντων
ανθρώπων αιεί δόξαν έχειν αγαθήν:
είναι δέ γλυκύν ώδε φίλοις, εχθροίσι δέ πικρόν,
τοίσι μέν αιδοίον, τοίσι δέ δεινόν ιδείν.
Μούσαι Πιερίδες, κλύτέ μοι ευχομένωι:
όλβον μοι πρός θεών μακάρων δότε, καί προς απάντων
ανθρώπων αιεί δόξαν έχειν αγαθήν:
είναι δέ γλυκύν ώδε φίλοις, εχθροίσι δέ πικρόν,
τοίσι μέν αιδοίον, τοίσι δέ δεινόν ιδείν.
Musas de Pieria, espléndidas hijas de Zeus
y Mnemosine, atendedme en mi suplíca:
dadme felicidad por parte de los dioses bienaventurados
y tener siempre buen nombre por parte de todos los hombres;
ser dulce para los amigos, pero amargo para enemigos:
que los unos me vean respetable, los otros temible.
